در بیشه زار شرم خود از واپسین گناه

در امتداد یک افق تار پر غبار

ویلان چو خشک بوته خاری به دست باد

چونان که راهبی

در انتظار نور و امیدی نشسته بود

در معبد سکوت و توهم

در چاه شش در هوس افتاده جان و دل

گیج و خجل

در انتظار بارقه ای بودم و امید

یا یک شرر ز مشعل فیضی که تا ابد

جز در اجاق واژه ندارد تلالویی

جز پیله توهمجز هاله سکوت

جایی برای این دل دیوانه ام نبود

احساس شوم شرم چو کرم گرسنه ای

هر صبح و شام

میخورد برگ های درخت طبیعتم

میبرد زینتم

دیگر درخت زندگی ام را بهار نیست

این نخل خشک را دگر ان بر و بار نیست

(ثالث)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: